Εξωμήτριος κύηση

Μια έκτοπη κύηση είναι μια εγκυμοσύνη που αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα. Η συχνότητα εμφάνισης έκτοπης κύησης είναι  μία στίς 90 (μόλις πάνω από 1%).

Όταν προκύπτει μια εγκυμοσύνη το σπερματοζωάριο και το ωάριο γονιμοποιούνται στην σάλπιγγα (ο σωλήνας που μεταφέρει το ωάριο από την ωοθήκη στη μήτρα).Συνήθως, το γονιμοποιημένο ωάριο κινείται απο την σαλπιγγα πρός τη μήτρα για να εμφυτευθεί  και να αναπτυχθεί εκεί. Εάν το γονιμοποιημένο ωάριο δεν φτάσει στην μήτρα,   μπορεί να φυτευθεί και να αρχίσει να αναπτύσσεται σε μια σάλπιγγα ως έκτοπη κύηση (γνωστή και ως εξωμήτριος κύηση). Μια έκτοπη κύηση μπορεί να συμβεί και σε άλλα σημεία εκτός από την σάλπιγγα, όπως στις ωοθήκες (σπάνια) ή μέσα στην κοιλιά (πολύ σπάνια).

Η εξωμήτριος κύηση μπορεί να αντιμετωπισθεί με λαπαροτομία,  λαπαροσκόπηση, φαρμακευτικά και περιστασιακά με την παρακολούθηση και αναμονή μόνο. Η αντιμετώπιση πρέπει να προσαρμόζετα στη κλινική κατάσταση και τις μελλοντικές απαιτήσεις γονιμότητας της γυναίκας.

Επειδή πολλές εξωμήτριες κυήσεις θα ακολουθήσουν μια σχετικά μακρά χρονική πορεία, το διακολπικό υπερηχογράφημα σε συνδυασμό με μέτρηση της hCG στον ορό  επιτρέπει την  διάγνωση της έκτοπης κύησης με σιγουριά . Σπανιότερα η διάγνωση  θα τεθεί με λαπαροσκόπηση.Η χρήση της λαπαροσκόπησης για τη διάγνωση της έκτοπης κύησης είναι συχνά ο κύριος λόγος για την αντιμετώπιση με χειρουργικές επεμβάσεις.

Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις ανάλογα με την κατάσταση είναι:

Η φαρμακευτική θεραπεία της έκτοπης κύησης γίνεται σε ορισμένες γυναίκες,  με τη χρήση  μεθοτρεξάτης βάσει πρωτοκόλλων.  

Η πιο διαδεδομένη θεραπευτική αγωγή επί του παρόντος είναι ενδομυϊκή μεθοτρεξάτη χορηγούμενη ως εφάπαξ δόση. Για τις περισσότερες γυναίκες αυτό είναι μεταξύ 75 mg και 90 mg. Τα επίπεδα της hCG ορού ελέγχονται  τέσσερις και επτά μέρες μετά και μια περαιτέρω δόση δίνεται όταν τα επίπεδα της hCG έχουν αποτύχει να μειωθούν περισσότερο από 15% μεταξύ τέταρτης και εβδόμης ημέρας.

Οι  πιο κατάλληλες γυναίκες για θεραπεία με μεθοτρεξάτη είναι εκείνες με hCG ορού κάτω από 3000  IU / l, και ελάχιστα συμπτώματα.

Η παρουσία της καρδιακής δραστηριότητας σε μια έκτοπη κύηση σχετίζεται με μειωμένη πιθανότητα επιτυχίας μετά από ιατρική θεραπεία και θα πρέπει να θεωρείται αντένδειξη.

Οι γυναίκες που θα αντιμετωπιστούν συντηρητικά πρέπει να παρακολουθούνται δύο φορές την εβδομάδα με  μέτρηση hCG και εβδομαδιαίο διακολπικό υπερηχογράφημα ώστε να διασφαλίζεται μια ταχεία μείωση της ορμόνης hCG επίπεδο (ιδανικά κάτω από 50% του αρχικού επιπέδου του εντός επτά ημερών) και μείωση του μεγέθους του όγκου των εξαρτημάτων κάθε επτά ημέρες . Στη συνέχεια, οι εβδομαδιαίες εξετάσεις hCG και το διακολπικό υπερηχογράφημα γίνονται μέχρι τα επίπεδα της hCG του ορού είναι λιγότερο από 20 IU / l.

  Μελέτες έχουν δείξει ότι σε σταθερούς ασθενείς μια ποικιλία από φαρμακευτικές θεραπείες είναι εξίσου αποτελεσματικές με χειρουργική επέμβαση

Η λαπαροσκοπική προσέγγιση για τη χειρουργική αντιμετώπιση της έκτοπης κύησης, στην αιμοδυναμικά σταθερή ασθενή, είναι προτιμότερη από μια ανοιχτή προσέγγιση. Η λ απαροσκοπική αντιμετώπιση σχετίζεται με τη μείωση του χρόνου χειρουργείου, λιγότερη απώλεια αίματος διεγχειρητικά, μικρότερη διάρκεια νοσηλείας και χαμηλότερες απαιτήσεις σε αναλγητικά. 

Η παρουσία αιμοδυναμικής αστάθειας η πιο πρόσφορη μέθοδος αντιμετώπισης είναι η λαπαροτομία. Η ρήξη της εξωμητρίου που διαπιστώνεται με την χρήση διακολπικού υπερηχογραφήματος και την ανεύρεση αιμοπεριτοναίου (ελεύθερο αίμα μέσα στην κοιλιά) ή εικόνα ολιγαιμικού σόκ εξαιτίας αιμορραγίας απαιτούν την λαπαροτομική μέθοδο για μεγαλύτερη ασφάλεια και έλεγχο της κατάστασης.

 

Οι μη ευαισθητοποιημένες γυναίκες που είναι Rhesus αρνητικές με επιβεβαιωμένη ή ύποπτη έκτοπη κύηση θα πρέπει να λαμβάνουν αντι-D ανοσοσφαιρίνη. Σ υνιστάται η αντι-D ανοσοσφαιρίνη σε δόση 250 IU (50 μικρογραμμάρια) να δοθεί σε όλες τις μη ευαισθητοποιημένες  γυναίκες που είναι Rhesus αρνητικές και οι οποίες έχουν έκτοπη κύηση.