Η περίδεση τραχήλου της μήτρας επιλέγεται σαν θεραπεία όταν υπάρκει «ανεπάρκεια» του τραχήλου της μήτρας.
Η διάγνωση της ανεπάρκειας του έσω τραχηλικού στομίου τίθεται όταν το στόμιο του τραχήλου (του λαιμού της μήτρας) μένει ανοικτό ή ανοίγει πιό εύκολα. Η ανεπάρκεια λειτουργίας του τραχήλου είναι μια κλινική διάγνωση που τίθεται συχνά σε γυναίκες με ιστορικό αποβολής δευτέρου τριμήνου, όπου ο τράχηλος είναι αδύναμος και ανίκανος να παραμένει κλειστός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Η διάγνωση τίθεται:
1) με την δίοδο ενός κηρίου διαμέτρου 8 χιλ. στόν τραχηλικό αυλό
2) υστεροσαλπιγγογραφικά
3) υπερηχογραφικά (μήκος τραχήλου μικρότερο από 25χιλ. στο δεύτερο τρίμηνο θεωρείται σοβαρά ενδεικτικό έως και αποδεικτικό).
Η "επάρκεια" του τραχήλου της μήτρας είναι πιθανό να επηρεάζεται και από παράγοντες που σχετίζονται όχι μόνο με την εγγενή δομή του τραχήλου της μήτρας, αλλά άλλες διαδικασίες που οδηγούν σε πρόωρη εξάλειψη και διαστολή.
Στόχος της περίδεσης τραχήλου είναι η πρόληψη της επανάληψης της εμβρυϊκής απώλειας ή και της κατάληξης σε πρόωρο τοκετό.
(Η κύρια αιτία των περιγεννητικών θανάτων και αναπηριών είναι η προωρότητα. Οι π ρόωροι τοκετοί πριν από την 37η εβδομάδα της κύησης αντιπροσωπεύουν το 7,6% του συνόλου των γεννήσεων Η πλειοψηφία των πρόωρων που σχετίζονται με αρνητικές επιπτώσεις αφορούν τοκετούς πριν την 33η εβδομάδα της κύησης. Η θνησιμότητα αυξάνεται από 2% περίπου για τα βρέφη που γεννήθηκαν στις 32 εβδομάδες της κύησης σε ποσοστό άνω του 90% για εκείνα που γεννήθηκαν στις 23 εβδομάδες κύησης! Τα δύο τρίτα των πρόωρων γεννήσεων είναι η συνέπεια αυτόματου πρόωρου τοκετού και / ή πρόωρης ρήξης των υμένων (PPROM))
Η περίδεση τραχήλου της μήτρας εφαρμόστηκε θεραπευτικά για πρώτη φορά το 1902 σε γυναίκες με ιστορικό αποβολής δευτέρου τριμήνου ή αυτόματου πρόωρου τοκετού.
Ενώ η περίδεση παρέχει ένα βαθμό διαρθρωτικής στήριξης σε ένα «ανεπαρκή» τράχηλο μήτρας, με ρόλο τη διατήρηση του μήκους του τραχήλου της μήτρας φαίνεται οτι και η ενδοτραχηλικη βλέννα να είναι εξίσου σημαντική ως μηχανικός φραγμός στην ανιούσα λοίμωξη που μπορεί να καταλήξει σε πρόωρο τοκετό ή αποβολή δευτέρου τριμήνου.
