ΑΝΑΤΟΜΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Οι ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας αποτελούν μία μεγάλη ομάδα με διαφορετικές παθολογικές περιπτώσεις, των οποίων η σημασία για τις επανειλημμένες αποβολές διαφέρει ανάλογα με την συγκεκριμένη ανωμαλία.

Συγγενείς ανωμαλίες των πόρων του Muller

(οι πόροι του Muller είναι δυο σωληνωτοί σχηματισμοί που στήν εμβρυϊκή ζωή ενώνονται μεταξύ τους στο ένα ακρο τους σχηματίζοντας την μήτρα, αφου απορροφηθεί το κοινό τοιχωμα και σχηματίσει την ενιαία ενδομητρική κοιλότητα, ενω τα ακρα που εναπομένουν ελεύθερα εξελίσσονται στίς δύο σάλπιγγες)

Μονόκερως μήτρα: αποτυχία ανάπτυξης του ενός πόρου του Muller. Διαγιγνώσκεται ακτινολογικά (υστεροσαλπιγγογραφία).

Δίδελφυς μήτρα: αποτυχία απορρόφησης του συνενωμένου κοινού τοιχώματος των πόρων του Muller και σχηματισμός δύο μητρικών σωμάτων με δύο τράχηλους. Σάν κλινική εικόνα είναι σαν δύο μονόκερες μήτρες ενωμένες ενω ορισμένες φορές υπάρχει και διάφραγμα στον κόλπο.

Διαγιγνώσκεται ακτινολογικά (υστεροσαλπιγγογραφία) και με άμεση όραση στη μητρική κοιλότητα (υστεροσκόπηση)

Δίκερως μήτρα: οι δύο πόροι του Muller είναι μερικώς ενωμένοι και καταλήγουν σε έναν κοινό τράχηλο. Διαγιγνώσκεται ακτινολογικά (υστεροσαλπιγγογραφία) και με άμεση όραση στη μητρική κοιλότητα (υστεροσκόπηση),

Διαφραγματοφόρος μήτρα: παραμονή ενός διαφράγματος στο εσωτερικό της κοιλότητας της μήτρας, που ξεκινάει από τον πυθμένα της μήτρας και μπορεί να εκτείνεται σε διαφορετικό μήκος κάθε φορά. Διαγιγνώσκεται ακτινολογικά (υστεροσαλπιγγογραφία) και με άμεση όραση στη μητρική κοιλότητα (υστεροσκόπηση), θεραπευτικά γίνεται εκτομή του διαφράγματος υστεροσκοπικά ενω η πρόγνωση μετά την επέμβαση έχει ποσοστά επιτυχίας 80-85%.

ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ

Ινομύωμα: 

Είναι καλοήθης όγκος αποτελούμενος οπως δηλωνει και το όνομά του από ίνες του κολλαγόνου ιστού και λείες μυϊκές ινες της μήτρας.

ΙΝΟΜΥΩΜΑ   ΚΟΛΠΟΣ

Ινομυώματα στο εξωτερικό της μήτρας (υπορρογόνια) μερικές φορές προκαλούν ανώμαλες συσπάσεις της μήτρας με αποτέλεσμα αποβολή ή πρόωρο τοκετό.

Μας προβληματίζουν όταν προβάλλουν μέσα στη μητρική κοιλότητα (υποβλεννογόνια) εμποδίζοντας την γονιμότητα (με το να φράξουν ένα σαλπιγγικό στόμιο) ή εμποδίζοντας την εμφύτευση μηχανικά. Τα μεγάλα μπορεί να παρεμποδίσουν την αιματική ροή στο σημείο της εμφύτευσης διότι στερούνται πλούσιου αιματικου δικτύου. Η Διαγνωση γίνεται με την γυναικολογική εξέταση, το υπερηχογράφημα, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις ακτινολογικά. Θεραπευτικά γίνεται αφαίρεση των ινομυωμάτων με λαπαροσκόπηση (στα υπορρογόνια), με υστεροσκόπηση (στα υποβλεννογόνια) ή και λαπαροτομικά (δηλ.κλασσικό χειρουργείο) όταν το μέγεθός είναι τέτοιο που οι προαναφερθείσες τεχνικές δεν επαρκούν.

Ενδομητρικές συμφύσεις: 

είναι συνενώσεις ανάμεσα στα απέναντι τοιχώματα της μήτρας, αποτέλεσμα καταστροφής του ενδομητρίου. Αιτιολογικά η δημιουργία συμφύσεων είναι αποτέλεσμα κυρίως ιατρικών πράξεων που έχουν προηγηθεί (απόξεση της μήτρας, επεμβάσεις στο εσωτερικό της μήτρας), αλλά και ενδομήτριες φλεγμονές. Διαγιγνώσκεται ακτινολογικά (υστεροσαλπιγγογραφία), υπερηχογραφικά (με υδρο-υπερηχογραφία) και με άμεση όραση στη μητρική κοιλότητα (υστεροσκόπηση). Θεραπευτικά γίνεται υστεροσκοπικά αφαίρεση ή διάσπαση των συμφύσεων (συμφυσιόλυση) ενω η πρόγνωση μετά την επέμβαση έχει πολυ καλα ποσοστά επιτυχίας.

ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Ο τράχηλος της μήτρας αποτελεί το κατώτερο τμήμα της (περίπου το ένα τρίτο της μήτρας) καταλήγοντας στον κόλπο. Αν τον φανταστούμε σαν έναν σωλήνα έχει δύο άκρα-στόμια: το εσωτερικο (που κοιτά το εσωτερικο της μήτρας) και το εξωτερικο (που κοιτά πρός τον κόλπο). Φυσιολογικά η δομή του διαφέρει απο το υπόλοιπο της μήτρας στο ότι δομείται κυρίως από κολλαγόνες ίνες και πολύ λίγες μυϊκές ίνες. Αυτό τον κάνει σκληρό στην σύσταση. Ετσι σε όλη την διάρκεια της κύησης κρατά το έσω στόμιό του κλειστό και τον αυλό του στενό.

Η ανεπάρκεια του έσω τραχηλικου στομίου είναι η κατάσταση εκείνη που χάνεται η ικανότητα του τραχήλου να είναι κλειστός στο έσω στόμιο (αυτό που κοιτά το εσωτερικο της μήτρας) και έτσι παύει να είναι ικανός να συγκρατήσει το βάρος του κυήματος από πάνω του. Σιγά σιγά λοιπόν ανοίγει (διαστέλλεται) και πιεζόμενος ανοίγει τη διαμετρο του σωλήνα του. Το αποτέλεσμα είναι να ανοίξει τόσο που να μην μπορεί το κύημα να συγκρατηθεί και έτσι αποβάλλεται εξ’αιτίας της μηχανικής αυτής ανωμαλίας.

Διακρίνεται σε συγγενή και επίκτητο. Η επίκτητη είναι η πιο συχνή και είναι κυρίως αποτέλεσμα ιατρικών πράξεων. (τοκετός, διακοπή κύησης, επεμβάσεις). Παρατηρείται στο 5% των περιστατικών με καθ’έξιν αποβολές.

Η διάγνωση είναι εύκολη είτε με την δίοδο ενός κηρίου διαμέτρου 8 χιλ. είτε υστεροσαλπιγγογραφικά.

*Adam

Θεραπευτική αντιμετώπιση είναι η περίδεση του έσω τραχηλικου στομιου δηλ. τοποθέτηση ράμματος πάνω από το έσω τραχηλικό στόμιο, προκαλώντας έτσι το κλείσιμό του (οπως κλείνουμε ένα πουγγί). Η επέμβαση γίνεται στο τέλος του πρώτου τριμήνου.